рәвеш

I сущ.

1)

а) вне́шний вид; вне́шний о́блик, обли́чье; фо́рма

элеккеге рәвешен саклау — сохрани́ть пре́жнюю фо́рму, пре́жний вид

чырайга эшлекле рәвеш бирү — прида́ть лицу́ делово́е выраже́ние

б) вид, о́браз, укла́д

яшәү рәвеше — о́браз жи́зни

в) мане́ра; хара́ктер, тон

эшне башкару рәвеше — хара́ктер веде́ния де́л; хара́ктер выполне́ния

үз-үзен тоту рәвеш — хара́ктер поведе́ния

2) в ф. рәвештә

а) в сочетании с прилагательными или причастиями на-ган образует наречные словосочетания

ашыгыч рәвештә — спе́шно, неме́дленно

көтелмәгән рәвештә — неожи́данно

шашынган рәвештә — бе́шено

б) в ряде случаев о́бразом; в ... ви́де

шул рәвештә — таки́м о́бразом

тәҗелле рәвештә — спе́шным о́бразом; спе́шно

күңелле рәвештә — в весёлом настрое́нии с весёлым ви́дом

3) после сущ-го в знач. послелога рәвешендә как, в ви́де, в о́блике, с ви́дом

иллюстрация рәвешендә китерелгән — приведённый как иллюстра́ция

проект рәвешендә эшләнгән тематик план — темати́ческий план, соста́вленный в ви́де прое́кта

шаяру рәвешендә җавап бирү — отве́тить шу́ткой; отшути́ться

•

- рәвеш белән

- рәвеш үзгәртү
- рәвешен үзгәртү
- рәвешенә кертү
- рәвешенә китерү II сущ.

наре́чие || наре́чный

урын рәвешләре — наре́чия ме́ста

рәвеш ясалышы — образова́ние наре́чий

рәвеш тезмәләре — наре́чные (обстоя́тельственные) словосочета́ния

- иярчен рәвеш җөмлә

- рәвеш хәле